Serija slika „Arhitektonske varijacije“ za polazište uzima arhitekturu koju pretvara u geometriju. Odrastajući u ambijentu arhitekture brutalizma i socrealizma oduvek sam kroz posmatranje ovakvih zgrada pokušavala da iz njih izvučem osnovne geometrijske forme.

Naš svet, kao i mnogi drugi, nastao je slučajno. Uvek me je zanimala pozicija pojedinca u društvu. Okolnosti u kojima živimo umnogome utiču na ishod naših života.

Shvatiti karakter, osetititi dušu čoveka. Ili nova perspektiva gledanja portreta. Tako bismo, u nekoliko reči, mogli da sažmemo intimni dnevnik portretnih lica Aleksandre Gedeon.

Ako kažem da je Milan Aleksić jedan od onih koji vraćaju dostojanstvo slici, pod tim nemam u vidu samo to da se naspram konceptualnih, performativnih i srodnih vizuelno-umetničkih i vizuelno-izvođačkih formi i strategija opredelio za sliku, klasičnog formata i materijala, uz očuvanu figuraciju i s primatom likovnosti naspram sveprožimajuće vizuelnosti, koja likovno delo, svodeći ga na vizuelni fenomen poput svih drugih, umnogome istrže iz bogate umetničke tradicije, a time i vrednosnih kriterijuma i načela, pa i dometa, koji čine njen istorijski identitet.

Svoj dosadašnji rad karakterišem kao istraživanje i ispitivanje različitih stilova i tehnika kroz motiv portreta, prvenstveno slikarskim tehnikama, ali i grafičkim, crtačkim, kao i vajarskim metodama.